Ons lees nie die Bybel nie.
Ons sing nie.
Ons bid nie.
Ons glo nie in God nie.
Ons het geen hoop in Jesus Christus nie.
Ons vertel hoe goed hy rugby gespeel het, hoe hy gejag het en hoe gewild hy op skool was... Die "slideshow" wys sy "selfies", sy meisie(s), sy eerste rugbyspanoorwinning, sy kortstondige lewe...
Ons maak ‘n lawaai, ‘n salvo skote word geskiet, die motorfietse jaag brullend in die straat af... daarna gaan almal "bar" toe, want hy sou dit so wou gehad het...
Ons rumoer en lag en swets, want die alkohol moet help om die sorge te verdrink... dis alles 'n groot "slukses!"
Ons glo in onsself, die mens is sy eie meester en bepaler van sy eie lot... Hol eksistensialisme, al ken ons nie daai groot woord nie...
Ons oortuig onsself hy speel nou rugby in die hemel, hy jaag met sy motorfiets in die goue strate en die engele moet maar aanpas... "Hy was 'n goeie seun..."
Die “event” is verby en die harte is leeg... mense “sonder hoop en sonder God in hierdie wereld.”
En ‘n ewige duisternis weg van die aangesig van God!
“Hulle sal as straf ondergaan 'n ewige verderf, weg van die aangesig van die Here en van die heerlikheid van sy sterkte,..” (2 Tessalonissense 1:9)
